wydarzenia
Stół do Międzyrysunków Pawła Kwieka na wystawie "W niedalekiej przyszłości. Kolekcja Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie"
W 1980 roku Paweł Kwiek po raz pierwszy zaprezentował swoją pracę "Stół do Międzyrysunków". Pokaz odbył się w Galerii Ślad w Łodzi - obiekt Kwieka składał się on z trzech stołów kreślarskich i kartek papieru sprzężonych ze skomplikowanym układem ruchomych ramion kreślarskich z przymocowanymi do nich flamastrami. Urządzenie było skonstruowane tak, aby nie mogło być wykorzystane tylko przez jedną osobę (jednego twórcę rysunku). Zostało zaprojektowane tak, aby za jego pomocą dwie osoby współkreowały dzieło – „międzyrysunki”.
Skomplikowany układ wzajemnie połączonych flamastrów, białych kartek i ruchomych ramion kreślarskich wyznaczał dwa proste schematy funkcjonowania „międzyrysunków”. W pierwszej wersji instalacji, gdy dwóch współkreatorów rozpoczynało rysowanie na swoich kartkach papieru, na trzecim, środkowym stole kreślarskim powstawała wspólna wypowiedź twórcza tych osób. Flamaster pierwszej osoby był połączony za pomocą ruchomych ramion kreślarskich z kartką na środkowym stole. Kierunek ruchu flamastra powodował identyczne przemieszczenie środkowej kartki. Z kolei ruch flamastra drugiej osoby wyznaczał kierunek ruchu środkowego flamastra. Druga wersja instalacji, składająca się już tylko z dwóch stołów kreślarskich (Kwiek w pewnym momencie wystąpienia przemontował instalację), polegała na tym, iż ruch flamastra jednej osoby powodował ruch kartki, na której pisała druga osoba, zaś ruch flamastra tej drugiej osoby powodował ruch kartki, na której pisała pierwsza.
Konstrukcja instalacji nie pozwalała wykonać rysunku normalną metodą w żadnej z jej wersji – konieczne było osiągnięcie porozumienia z drugim człowiekiem (współkreatorem), wykształcenie pojęć i struktur odpowiedzialnych za współdziałanie.
Stół nie zachował się, ale został zrekonstruowany w 2008 r.
W 2013 r. ta praca Pawła Kwieka została zakupiona do kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Do 14 września W MSN można nie tylko zobaczyć Stół, ale także wykonać własny międzyrysunek.
Tegoroczna odsłona kolekcji Muzeum kładzie nacisk, jak mówią jej kuratorzy, na zmianę w kulturze, jaką przyniosły emancypacyjne dyskursy równościowe rozluźniające tradycyjne granice i hierarchie, a zwłaszcza pojęcia płci, rodziny, religii, narodu, rasy, ale także przestrzeni publicznej. Tytuł tej prezentacji zaczerpnięty został z pracy amerykańskiej artystki Sharon Hayes, która bada współczesne ruchy społeczne i ich wolnościowe aspiracje.
Uczestnicy wystawy: Paweł Althamer, Francis Alÿs, Mirosław Bałka, Miron Białoszewski, Rafał Bujnowski, Pedro Cabrita Reis, Miriam Cahn, Julia Dault, Oskar Dawicki, Thea Djordjadze, Ruth Ewan, Grupa Łódź Kaliska, Łukasz Gutt, Wiktor Gutt, Oskar Hansen, Zofia Hansen, Sharon Hayes, Thomas Hirschhorn, Sanja Iveković, Ken Jacobs, Żanna Kadyrowa, Leszek Knaflewski, Eustachy Kossakowski, Katarzyna Kozyra, Paweł Kwiek, Klara Lidén, Sarah Lucas, Tala Madani, Anna Niesterowicz, Paulina Ołowska, Włodzimierz Pawlak, Marek Piasecki, Agnieszka Polska, Seth Price, Rebecca Quaytman, Waldemar Raniszewski, Wilhelm Sasnal, Slavs and Tatars, Jack Smith, Marek Sobczyk, Monika Sosnowska, Roman Stańczak, Frances Stark, Alina Szapocznikow, Zbigniew Warpechowski, Lynette Yiadom-Boakye, Gustaw Zemła, Artur Żmijewski.
Skomplikowany układ wzajemnie połączonych flamastrów, białych kartek i ruchomych ramion kreślarskich wyznaczał dwa proste schematy funkcjonowania „międzyrysunków”. W pierwszej wersji instalacji, gdy dwóch współkreatorów rozpoczynało rysowanie na swoich kartkach papieru, na trzecim, środkowym stole kreślarskim powstawała wspólna wypowiedź twórcza tych osób. Flamaster pierwszej osoby był połączony za pomocą ruchomych ramion kreślarskich z kartką na środkowym stole. Kierunek ruchu flamastra powodował identyczne przemieszczenie środkowej kartki. Z kolei ruch flamastra drugiej osoby wyznaczał kierunek ruchu środkowego flamastra. Druga wersja instalacji, składająca się już tylko z dwóch stołów kreślarskich (Kwiek w pewnym momencie wystąpienia przemontował instalację), polegała na tym, iż ruch flamastra jednej osoby powodował ruch kartki, na której pisała druga osoba, zaś ruch flamastra tej drugiej osoby powodował ruch kartki, na której pisała pierwsza.
Konstrukcja instalacji nie pozwalała wykonać rysunku normalną metodą w żadnej z jej wersji – konieczne było osiągnięcie porozumienia z drugim człowiekiem (współkreatorem), wykształcenie pojęć i struktur odpowiedzialnych za współdziałanie.
Stół nie zachował się, ale został zrekonstruowany w 2008 r.
W 2013 r. ta praca Pawła Kwieka została zakupiona do kolekcji Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Do 14 września W MSN można nie tylko zobaczyć Stół, ale także wykonać własny międzyrysunek.
Tegoroczna odsłona kolekcji Muzeum kładzie nacisk, jak mówią jej kuratorzy, na zmianę w kulturze, jaką przyniosły emancypacyjne dyskursy równościowe rozluźniające tradycyjne granice i hierarchie, a zwłaszcza pojęcia płci, rodziny, religii, narodu, rasy, ale także przestrzeni publicznej. Tytuł tej prezentacji zaczerpnięty został z pracy amerykańskiej artystki Sharon Hayes, która bada współczesne ruchy społeczne i ich wolnościowe aspiracje.
Uczestnicy wystawy: Paweł Althamer, Francis Alÿs, Mirosław Bałka, Miron Białoszewski, Rafał Bujnowski, Pedro Cabrita Reis, Miriam Cahn, Julia Dault, Oskar Dawicki, Thea Djordjadze, Ruth Ewan, Grupa Łódź Kaliska, Łukasz Gutt, Wiktor Gutt, Oskar Hansen, Zofia Hansen, Sharon Hayes, Thomas Hirschhorn, Sanja Iveković, Ken Jacobs, Żanna Kadyrowa, Leszek Knaflewski, Eustachy Kossakowski, Katarzyna Kozyra, Paweł Kwiek, Klara Lidén, Sarah Lucas, Tala Madani, Anna Niesterowicz, Paulina Ołowska, Włodzimierz Pawlak, Marek Piasecki, Agnieszka Polska, Seth Price, Rebecca Quaytman, Waldemar Raniszewski, Wilhelm Sasnal, Slavs and Tatars, Jack Smith, Marek Sobczyk, Monika Sosnowska, Roman Stańczak, Frances Stark, Alina Szapocznikow, Zbigniew Warpechowski, Lynette Yiadom-Boakye, Gustaw Zemła, Artur Żmijewski.
