wydarzenia
Zofia i Oskar Hansenowie. Przestrzenie prywatne
25 maja do 15 września 2013
Dwie prywatne przestrzenie Zofii i Oskara Hansenów: warszawskie mieszkanie przy ul. Sędziowskiej 3 oraz dom w Szuminie, powstały według ich wspólnych projektów. W tych wnętrzach toczyło się życie rodzinne, były one także miejscem pracy obojga architektów oraz ich współpracowników i przyjaciół.
Mieszkanie przy Sędziowskiej, zbudowane w latach 1955-56, nie zachowało się. Pozostały po nim plansze z planami architektonicznymi, narysowane przez Zofię Hansen oraz fotografie autorstwa Edmunda Kupieckiego. Zdjęcia nie stanowią dokumentacji w ścisłym znaczeniu tego słowa, są raczej osobistym spojrzeniem Kupieckiego na przestrzeń, w której często bywał. Mają one także swój ważny walor archiwalny, pokazują bowiem praktyczne aspekty funkcjonowania idei formy otwartej w rzeczywistości PRL. Przestrzeń została zaaranżowana, z konieczności, przy pomocy często prowizorycznych i najtańszych materiałów, jej zaistnienie to efekt kompromisu między ideą a praktyką codzienności. Mieszkanie Hansenów generuje, jak w soczewce, problemy z którymi borykali się architekci realizując praktycznie wszystkie swoje projekty.
Dom w Szuminie nad Bugiem powstawał stopniowo, etapami, od 1969 roku. Pomysły na kolejne fragmenty budynku były dyskutowane w gronie rodzinnym, pojawiały się naturalnie, wynikały z potrzeb jego mieszkańców. To tu odbywały się plenery z udziałem studentów Hansena, to w Szuminie Zofia i Oskar spędzili ostatnie lata swojego życia, zmuszeni do opuszczenia mieszkania przy Sędziowskiej. Przewodnikiem po tym domu będzie na wystawie współpracownik architekta i rodziny, Svein Hatløy. Dokumentacja filmowa zrealizowana z jego udziałem jest opowieścią o tym miejscu i związanych z nim ludziach, zmieniającą się jego w osobisty wywiad z Zofią Hansen. Rozmowa odbyła się w Szuminie, w 2011 roku.
Wystawa jest zaproszeniem do prywatnej przestrzeni Hansenów, próbą jej zobrazowania i interpretacji tych kameralnych realizacji obecnie często postrzeganych, jako najpełniejsza realizacja ich postulatów teorii Formy Otwartej.
Wydarzenie zorganizowane przez Igora Hansena, Marikę Kuźmicz i Barbarę Piwowarską.
Dwie prywatne przestrzenie Zofii i Oskara Hansenów: warszawskie mieszkanie przy ul. Sędziowskiej 3 oraz dom w Szuminie, powstały według ich wspólnych projektów. W tych wnętrzach toczyło się życie rodzinne, były one także miejscem pracy obojga architektów oraz ich współpracowników i przyjaciół.
Mieszkanie przy Sędziowskiej, zbudowane w latach 1955-56, nie zachowało się. Pozostały po nim plansze z planami architektonicznymi, narysowane przez Zofię Hansen oraz fotografie autorstwa Edmunda Kupieckiego. Zdjęcia nie stanowią dokumentacji w ścisłym znaczeniu tego słowa, są raczej osobistym spojrzeniem Kupieckiego na przestrzeń, w której często bywał. Mają one także swój ważny walor archiwalny, pokazują bowiem praktyczne aspekty funkcjonowania idei formy otwartej w rzeczywistości PRL. Przestrzeń została zaaranżowana, z konieczności, przy pomocy często prowizorycznych i najtańszych materiałów, jej zaistnienie to efekt kompromisu między ideą a praktyką codzienności. Mieszkanie Hansenów generuje, jak w soczewce, problemy z którymi borykali się architekci realizując praktycznie wszystkie swoje projekty.
Dom w Szuminie nad Bugiem powstawał stopniowo, etapami, od 1969 roku. Pomysły na kolejne fragmenty budynku były dyskutowane w gronie rodzinnym, pojawiały się naturalnie, wynikały z potrzeb jego mieszkańców. To tu odbywały się plenery z udziałem studentów Hansena, to w Szuminie Zofia i Oskar spędzili ostatnie lata swojego życia, zmuszeni do opuszczenia mieszkania przy Sędziowskiej. Przewodnikiem po tym domu będzie na wystawie współpracownik architekta i rodziny, Svein Hatløy. Dokumentacja filmowa zrealizowana z jego udziałem jest opowieścią o tym miejscu i związanych z nim ludziach, zmieniającą się jego w osobisty wywiad z Zofią Hansen. Rozmowa odbyła się w Szuminie, w 2011 roku.
Wystawa jest zaproszeniem do prywatnej przestrzeni Hansenów, próbą jej zobrazowania i interpretacji tych kameralnych realizacji obecnie często postrzeganych, jako najpełniejsza realizacja ich postulatów teorii Formy Otwartej.
Wydarzenie zorganizowane przez Igora Hansena, Marikę Kuźmicz i Barbarę Piwowarską.
